خدای را بندگانی است که نعمت خیررسانی به مردم را ویژهی آنان قرار داده است،
پس تا آنگاه که ببخشایند، نعمتها را در دست آنان باقی دارد،
ولی چون از بخشش دست بردارند خدا نیز نعمتها را از آنان ستاند و به دیگران بخشد! 1
1. نهج البلاغه(ترجمهی )، ح417، ص801
